گر کسی در عشق آهی می کند

تا نپنداری گناهی می کند

بیدلی گر می کند جایی نظر

صنع یزدان را نگاهی می کند

با دم صاحبدلان خواری مکن

کان نفس کار سپاهی می کند

آنکه سنگی می نهد در راه ما

از برای خویش چاهی می کند

گر بنالد خسته ای معذور دار

زحمتی دارد، که آهی می کند

عشق را آن کو سپه سازد به عقل

دفع کوهی را به کاهی می کند

گر کند رندی نظر بازی، رواست

محتسب هم گاه گاهی می کند

یک دم از خاطر فراموشم نشد

آنکه یادم هر به ماهی می کند

چند نالیدم و آن بت خود نگفت:

کین تضرع دادخواهی می کند

اوحدی را گر چه از غم بیمهاست

هم به امیدش پناهی می کند

اشتر حاجی نمی داند که چیست؟

بار بر پشتست و راهی می کند